Çikolata hem de en koyusundan. Dark - bitter - koyu - siyah çikolata. Uzun yıllardır tercih edilen hep koyu çikolata ama zaman içinde yüzde oranı değişti. % 60, % 70, % 72, % 80 derken % 85'te takıldı :). Bu tat iyi geldi hem de ne kadar az şeker o kadar sağlık. Şeker oranı yüksek her türlü tatlı rahatsızlık verdiği için dışarıdaki pastane tarzı yerlerin ürünleri yerine evde az şekerli veya akçaağaç şurubuyla, hurmayla, pekmezle, balla tatlandırılmış kekler, muffinler, brownieler, pudingler yapmak çok daha iyi...
5 Mayıs 2016 Perşembe
29 Nisan 2016 Cuma
12. Yıl Anısına
Ressam Nazmi Yılmaz'ın (23 Ocak 1944, İstanbul - 29 Nisan 2004, İstanbul)
Kişisel ve Karma Sergilerinden Seçme Davetiyeler ve
Basından Seçme Yazılar
Kişisel ve Karma Sergilerinden Seçme Davetiyeler ve
Basından Seçme Yazılar
Hayattan ayrılışının 12. yılında özlem, sevgi ve saygıyla anıyorum...
26 Nisan 2016 Salı
Heinz Mack: Işık, Renk, Hareket ve Ritim
“Sanatım, dünyanın tüm çirkinlikleri giyinmiş perişanlığına, mutlak
güzellik ile karşı duruş niteliğindedir.” sözlerinin sahibi Alman sanatçı
Heinz Mack’ın Sakıp Sabancı Müzesi’nde 18 Şubat’ta açılan sergisi 17 Temmuz’a
kadar ziyaret edilebilecek. Müzede 2 Eylül’den 10 Ocak’a kadar süren bir önceki
sergide ‘ZERO. Geleceğe Geri Sayım’da uluslararası sanat ağı ZERO’nun
üç kurucu üyesinden biri olan Heinz Mack’ın da eserleri yer alıyordu. O sergide de görülen terastaki anıtsal çalışma
‘Dokuz
Sütun Üzerindeki Gökyüzü’ ile birlikte, ‘MACK. Sadece Işık ve Renk’ adlı
kapsamlı sergi, öncü sanatçının 1950’lerden 2015 yılına kadarki 100’den fazla
eseriyle 60 yıllık sanat kariyerini takip etme fırsatını sunuyor. Sergiye konferanslar,
eğitim programları, atölye çalışmaları gibi etkinlikler ve bir katalog eşlik
ediyor.
Müzenin üç kattaki sergi
salonlarında Resim, Heykel, Sahra Projesi, Mürekkep Çizimleri, Çöl
Rölyefleri, Kinetik ana başlıklarıyla sanatçının rotorları, ışıklı
objeleri, duvar ve yer rölyefleri, heykelleri, kâğıt üzerine Hint mürekkebi,
pastel, füzen ile çizimleri, grafikleri, “Kromatik Takımyıldızlar” adlı çok
renkli tuval resimleri ve açık alanlar için tasarladığı yerleştirmeleri görülüyor.
1960 sonrası doğanın sanatsal mekânlara dönüştüğü Arazi Sanatı’nın örneği çöl yerleştirmelerinden
ikisi müzenin galerilerindeki zeminlere uygulanmış. Çöl kumuyla oluşturulan bu
yerleştirmeler ışığı ön planda tutarken doğal ve yapayın birlikteliğini de
ortaya koyar. Farklı tekniklerde ve malzemelerle çalışmayı tercih eden Mack, o malzemenin içyapısını çözmeyi ve maddenin
görünümünü tamamıyla değiştirip ruh katmayı hedefler. Çocukluğu ormanlarla
çevrili kırsal alanda geçen sanatçı doğadan dönüştürülen endüstriyel formlarla
ilgilenir. Teknolojinin doğayı ve insanlığı yok edici yanı olmakla birlikte
onun içindeki yapıcı ruhu ve enerjiyi açığa çıkarmayı önemser.
15 Nisan 2016 Cuma
MACK. Sadece Işık ve Renk
Heinz Mack - "MACK. Sadece Işık ve Renk"
Sakıp Sabancı Müzesi - 18 Şubat - 17 Temmuz 2016
7 Nisan 2016 Perşembe
Baltalimanı Japon Bahçesi'nde Sakuralar
Emirgan'daki Sakıp Sabancı Müzesi'ne giderken her seferinde önünden geçip "buraya mutlaka Nisan ayında gelmeliyim" dediğim Japon bahçesi harika bir yermiş meğer. Mevsim normallerinin biraz üzerinde bir hava vardı dün ve baharın tüm güzelliği hissediliyordu. Hafta içi gündüz saatlerindeki kalabalık hafta sonunu aratmıyordu. Aslında son yıllarda kalabalık açısından hafta sonu hafta içi ve sabah, gündüz, akşam fark etmiyor. İstanbul her zaman kalabalık ve yoğun bir trafiğe sahip. Sabancı Müzesi'nde 'Heinz Mack: Sadece Işık ve Renk' sergisini gezdikten sonra Emirgan Sütiş'te kısa bir süre oturup vakit kaybetmeden Baltalimanı'na yürüdüm.
Baltalimanı Japon Bahçesi'ne giriş ücretsiz. Bahçe küçük ama estetik düzenlemesi ve ayrıntıları dikkat çekici. Geçen yıl Mayıs ayında Konya ile Kyoto arasında kardeşlik ilişkilerinin geliştirilmesi amacıyla yapılmış ve 36 bin metrekarelik alana yayılmış Konya Japon Parkı'nı gezmiştim. Güzel bir parktı ama Sakura zamanı geçmişti. Oysa şimdi Nisan'ın ilk haftası tam zamanı. Baltalimanı'ndaki Japon Bahçesi 2003 yılında Japonya'da Türk yılı ilan edilmesinden, Shimonoseki ile İstanbul'un iki kardeş şehir olmasından dolayı ve Türk-Japon dostluğunu geliştirmek için yapılmış. 2010 yılında yeniden düzenlenmiş. İyi ki İstanbul'a böyle bir bahçe kazandırılmış keşke sayıları artsa...
20 Mart 2016 Pazar
Empresyonizme İlk Tepkiler
Nesnelerin biçim ve renklerinin ışığa göre değişimlerini veren Empresyonizm -İzlenimcilik- zaman içinde etkisini yitirir. Paul Cezanne resmin giderek kaybolmasının tersine çizimi, kompozisyonu, sağlam biçimleri ve kalıcılığı önemser. İzlenimcilerin resmi çözüp dağıtmasını doğru bulmaz. Resmi çizilen şeyin varlığında cismin eksiksiz kavranmasında görür. Geçici ve öznel izlenim yerine resmi bir kurgu olarak düşünür. "Çizimin ve biçimlendirmenin sırrı, tonları birbirine kontras ya da uyum oluşturacak şekilde düzenlemekte yatar." Geometrik şekiller doğanın özüdür. Sanatçı doğanın özünü çıkarmalı, kalıcı olanı verebilmelidir. Anıtsal hacimli figürler, geometrik düzlemler, renk ve ışıkla hacim ve perspektif vermek, yatay ve düşeylerle denge kurmak, kübik formlar kullanmak, Cezanne'nın resimlerindeki özelliklerdendir. Özellikle hacim ve nesnelerin yapısı üzerine çalışmalarıyla ve "Doğadaki her şey küre, koni ve silindir gibi modeller alır kendine. Ressamlar bu basit formlara dayanarak resim yapmayı öğrenmelidirler." sözüyle nesnelerin kavramını sorgulayan Kübizm'in doğuşunda etkisi vardır. Kübistlerin hacim araştırmaları geleneksel sanattan kopuşu getirir. Hacim tek bakıştan değil farklı taraflarından da gösterilir..
11 Mart 2016 Cuma
Ünlü Sanat Eserlerini Canlandıran Çocuklar
Prag’da yaşayan grafik tasarımcı
ve fotoğrafçı Lucie Kruta 5 yıldır ünlü sanat eserlerini farklı bir bakış
açısıyla ele alıyor. Üç çocuğunu model olarak kullandığı düzenlemelerinin
fotoğraflarını ‘RembrandtedKids’ adlı blogunda paylaşıyor. Sanat tutkunu anne “sanatın oyunlardan, oyunların da sanattan esinlendiğini” ifade
ediyor. Başlangıçta sadece tuhaf ve çılgın bir fikirken, zamanla sanat ve oyun
iç içe geçip yeteneklerin de ortaya konulduğu eğlenceli bir üretime yol açıyor.
Hem çocuklarıyla birlikte vakit geçirip hem de sanatsal çalışmalara yönelik etkinlikte
bulunmak, bu projenin devamlılığını da sağlıyor ve yaşam tarzı haline geliyor.
Bir sanat eserini yeniden ele
alma ve canlandırma pek çok kez uygulanan bir yöntem aslında. Edebiyatta,
tiyatroda, sinemada, modada,
dekorasyonda, grafik tasarımlarında, endüstri ürünlerinde, gıda sektöründe vb.
alanlarda örneklerine rastlamak mümkün. Lucie Kruta da ünlü resimlerdeki
figürlerin yerine çocuklarını yerleştirip fotoğraflarını çekiyor. Resimlerdeki
figürlerin etrafındaki nesnelere ve bulundukları ortama yakın bir atmosfer
sağlayarak yapılandırdığı bu düzenlemelerle kızı Natty’nin, oğulları Olive ve
Victor’ın sanatsal yeteneklerini de gözlemleme şansı buluyor. Çoğunlukla
kendiliğinden bir gelişimle ilerleyen çalışmalarında fotoğraf ve resim arasında
da bağ kurarken her iki disiplinin biçimsel özelliklerini göz önünde
bulunduruyor...
5 Mart 2016 Cumartesi
Gustave Courbet'nin Gerçekçi Resimleri
Fransa’nın
İsviçre sınırı yakınındaki küçük bir kasabanın zengin bir ailesinden
gelen ve hukuk öğrenimini bırakarak resim derslerine devam eden Gustave Courbet’de (1819-1877) sanat günlük yaşamın içinde sosyal gerçekliğin
gösterildiği, alışılmadık ve rahatsız edici bir araca dönüşür. Figürlü
resimlerindeki ideal vücut ölçülerinde olmayan, doğal davranışlarıyla
iri yarı ve basit kişiler tepki toplar. Seyredene hoş duygular vermeyen
gerçekçi konuları ve figürleriyle toplumsal eleştiri kavramını resme
taşır. Özellikle Klasik ve Romantik anlayışı reddedişinin ve Realizmin
simgesi olan; idealize edilmemiş yırtık giysili köylüleri tasvir ettiği ‘Taş Kırıcılar’
ile keder ve yas gibi gerçek deneyimlerin hiç abartmadan
canlandırıldığı, sanatçının aile çevresinden kişilerden oluşan kalabalık
figürlü ve büyük boyutlu ‘Ornans’da Gömme Töreni’
tepkiyle karşılanır. Eski denenmiş yöntemler yerine yeni arayışlar içinde olan Realizm'in kurucularından Courbet, ölümün herkesin başına geleceğini
vurguladığı ve kuralları yıkan ‘Ornans’da Gömme Töreni’nin Romantizm'in
mezarı olduğunu da belirtir...
29 Şubat 2016 Pazartesi
Realist Ressam: Jean François Millet
Çiftçi bir ailenin çocuğu olan Barbizon Okulu kurucularından ve manzara ustalarından Jean François Millet
(1814-1875) doğayı yücelten görünümlerle birlikte kırsal kesim insanını
da resmettiği için Realisttir. Louvre Müzesi’nde İtalyan ressamlarını
ve Fransız klasiklerini özellikle figürlü veya figürsüz manzaralarıyla
ünlü Nicolas Poussin’i inceler. Fransa’da çalışan insanlar sanatçıların
ilgisini çeker. Akademiye ve Romantizm’e karşı çıkan Millet Paris
dışındaki alanlarda çalışanların duruşlarını, hareketlerini coşku ve
heyecan katmadan olduğu gibi gösterir. Günlük ve çalışma hayatının her
anını detaylarıyla verirken görülen gerçeğin aktarılmasını önemser.
Resimlerinde Barbizon Okulu'ndan farklı olarak manzara içinde insan
figürü ön plandadır. Aynı konuyu pek çok kez ele aldığı desenlerini ve
kalın fırça darbeleriyle açıklı koyulu lekelerle ve ışıkla resimlerini
oluşturur. 1864 yılından sonra topladığı Japon baskıları onun için esin
kaynağı olur.
Millet’in kendi anılarından yola çıkarak yaptığı, en bilinen tablolarından küçük boyutlu ‘Akşam Duası’nda güneş batmak üzereyken, arka plandaki kilisenin çanı çalınca patates toplamayı bırakıp Angelus duasını eden köylüler görülür. 19. yüzyılda dua sahneleri ilgi gören konulardan biridir. Geniş düzlük bir arazide patetes hasatı yapan işçilerin etrafında sepet, çatal, çuval ve el arabası vb. nesneler yer alır. Sanatçı köylülerin günlük yaşamının değişmez ritimlerindeki kısa bir anı yakalayıp resmeder. Işık duruşları vurgularken yüzleri gölgede kaldığı için tam seçilemeyen kadın ve adamdan oluşan anıtsal iki figür içsel değerleri, Tanrı’ya saygıyı, toprağı, emeği ve çalışmayı simgeler. Orijinal adıyla L'Angélus 20. yüzyılda dünyaca ünlü bir ikon haline gelir...
Millet’in kendi anılarından yola çıkarak yaptığı, en bilinen tablolarından küçük boyutlu ‘Akşam Duası’nda güneş batmak üzereyken, arka plandaki kilisenin çanı çalınca patates toplamayı bırakıp Angelus duasını eden köylüler görülür. 19. yüzyılda dua sahneleri ilgi gören konulardan biridir. Geniş düzlük bir arazide patetes hasatı yapan işçilerin etrafında sepet, çatal, çuval ve el arabası vb. nesneler yer alır. Sanatçı köylülerin günlük yaşamının değişmez ritimlerindeki kısa bir anı yakalayıp resmeder. Işık duruşları vurgularken yüzleri gölgede kaldığı için tam seçilemeyen kadın ve adamdan oluşan anıtsal iki figür içsel değerleri, Tanrı’ya saygıyı, toprağı, emeği ve çalışmayı simgeler. Orijinal adıyla L'Angélus 20. yüzyılda dünyaca ünlü bir ikon haline gelir...
21 Şubat 2016 Pazar
Gölbaşı - Trysa Mezar Anıtı’nda Kentaurlar
6 Şubat 2016 Cumartesi
1 Şubat 2016 Pazartesi
Arkaik Dönem Grifon Protomları
Mezopotamya kökenli karışık yaratıklardan grifonlara Yunan Sanatı'nda da özellikle Doğu etkilerinin görüldüğü M.Ö. 8. yüzyıl sonlarından itibaren sıklıkla rastlanır. Lahitlerde, tapınak frizlerinde, vazolarda, bronz eşyalarda, takılarda ve sikkelerde tasvirleri yer alır. Ayrıca hayvan figürünün üst bölümü olarak dekoratif amaçlı protomlarda da görülür. Çoğunlukla büyük bronz kazanların kenarlarını süsleyen kulp işlevleri vardır. Üstün bir işçilik örneği olan dökme veya çekiçlenmiş grifon başları Olimpia, Etruria, Delfi ve İyonya'da bulunmuştur. Mezopotamya ve Anadolu etkilerini göstermekle birlikte Yunan tasvirlerindeki korkutucu grifonlar; genellikle ağızları açık kartal başlı, gagalı, kanatlı ve aslan gövdelidir.
İstanbul Arkeoloji Müzeleri'ndeki 8.5 cm yüksekliğinde bronz bir protomda ağzını ve gözlerini şiddetle açmış grifon boynunun altındaki geniş yuvarlak kısmıyla kazana bağlanır. Böylece kulp işlevi görür. Milet'te bulunan ve M.Ö. 7. yüzyıl ilk çeyreğine tarihlenen bu protomun alnının üzerinde yuvarlak bir topuz, kırık eşek kulakları, boynuna inen kıvrımlı saç lülesi dikkati çeker. Yüzü ve boynu balık pulu biçimindedir.
23 Ocak 2016 Cumartesi
Tuvallere Aktarılmış Gerçek Görüntüler
"Resimlerimde yaşanan, hayattan etkilendiğim toplumsal konulara yer veriyorum ve bunları figüratif olarak işlemek için gerekli etkilerden yararlanıyorum. Sosyal içerikli toplumsal konuları işlerken kendi iç dünyamı da, gizemli, içe dönük, yarı fantastik olarak aktarmayı tercih ediyorum. Toplumdaki çelişkileri dile getirirken sinemadan, televizyondan, hikayelerden, romanlardan, şiirden, müzikten de faydalanıyorum. Herkesin yüz yüze geldiği, dilinin ucunda olduğu halde söyleyemediği şeyleri resim diliyle gün ışığına çıkarmaya çalışıyorum. Bir açıdan da kendi iç dünyamın çıkmazlarını zorluyorum."
"Çalışmalarımda mutlaka insan vardır, çünkü insanı kainatın mihveri ve yaratılan en mükemmel varlık olarak kabul ediyorum."
"Çalışmalarımda mutlaka insan vardır, çünkü insanı kainatın mihveri ve yaratılan en mükemmel varlık olarak kabul ediyorum."
"Resimlerim yaşayan insan hayatının tuvallere aktarılmış gerçek görüntüleridir."
Nazmi Yılmaz, (23 Ocak 1944, İstanbul - 29 Nisan 2004, İstanbul)
20 Ocak 2016 Çarşamba
Ahşap Kapıların Gizemi
“…Ne varsa yarım kalmış, geleceğindir / Bir kez girilmiş sokaklar / Açılmamış kapılar…” Cemal Süreya
Mimaride en basit tanımıyla duvar veya bölme boşluğunu geçmek için kullanılan ve açılıp kapanabilen kapılar hep bir gizem taşırlar ve merak uyandırırlar. Kapalıysa ve kilitliyse dışarıda kalanlara ardında barındırdıklarını zihinde canlandırmak düşer. İçeridekiler içinse güven duyulan, dışarının olumsuzluklarından koruyan bir görevi vardır. Sığınaklarımıza girişi sağlayan kapı kapanınca insan gösterişsiz, sade, kendi halinde olmaktan memnun, dış dünyanın gerektirdiği rollere bürünmeden alıştığı, rahat hissettiği dünyaya, yalnızlığına ve içine çekilir. Demir ve çelik kapılar dış dünyadan korunmak için daha sağlam görünmekle birlikte soğuk ve ruhsuzdurlar. Oysa ahşap kapılar geniş kullanım olanağı sağlayan malzemesinin uyandırdığı etkiyle çevre dostu, geri dönüştürülebilir, sağlıklı, canlı, daha zarif ve estetiktirler. Bazen demir ustalarının yaptıkları da ferforje olarak belli bir dekoratif etki uyandırır ama geçmişten geleceğe açılan ahşabın doğallığına ve sıcaklığına yaklaşamaz.
6 Ocak 2016 Çarşamba
ZERO ile Yeni Bir Başlangıç 2
Heinz Mack monokrom resimlerinde dinamizm hissi oluşturmak için yüzeyi
titreşimliymiş gibi gösteren seri çizgiler uygular. Yine düz yüzeylerde
ve disklerde cam, kontrplak, mukavva ve motorla kinetik etki sağlar. “Bizim
‘titreşim’ dediğimiz, gözlerimizin estetik olarak deneyimlediği,
sürekli hareketin bir ifadesidir. Çalışmanın yaşamı ve soluğu olan
hareketin ahengi, ruhumuzu titreştirir.” 1991 yılında saf ve parlak
renkli soyut kompozisyonlarında renk, ritim, ışık ve titreşim
ilişkilerini inceler. Taş, metal, ahşap, alüminyum, alçı, kum, cam veya
seramik malzemeli ışıklı ve hafif kinetik geometrik heykellerinde
dinamik hareket, strüktür ve ışığı görselleştirir. Sabancı Müzesi’ndeki
denize bakan terastaki altın renkli ‘Dokuz Sütun Üzerindeki Gökyüzü’
adlı anıtsal yerleştirmesi gün ışığının ve ayın yansımalarıyla göğe
doğru yükseliyor.
2 Ocak 2016 Cumartesi
ZERO ile Yeni Bir Başlangıç 1
Sakıp Sabancı Müzesi’nde 2 Eylül’de açılan ve 10 Ocak’a kadar gezilebilecek
olan ‘ZERO. Geleceğe Geri Sayım’ adlı sergide Heinz Mack, Otto Piene,
Günther Uecker, Yves Klein, Piero Manzoni ve Lucio Fontana’nın farklı
tekniklerdeki mekân yerleştirmeleri, resim ve heykelleri bulunuyor.
Küratörlüğünü ZERO Vakfı Kurucu Yöneticisi Mattijs Visser’in yaptığı
sergi zaman, uzam, ışık, ateş, renk, hareket, titreşim gibi doğadaki
güçler üzerine yoğunlaşıyor.
1956’da Fransız sanatçı Yves Klein yoğun bir mavi tonunu monokrom kullanarak geniş alana yayılan çerçevesiz resimler yapar. Patentini aldığı ‘Uluslararası Klein Mavisi’ denilen bu parlak tonu çeşitli nesneler üzerine de uygular. Ateşten heykeller yapar, kadın bedenlerini fırça olarak kullanır, yeni bitirdiği tablosunu yağmurda dolaştırır. Sanat ve yaşam arasında bağ kurmaya çalışan sanatçının 1958’de Paris’teki ‘Boşluk’ adlı sergisinde tüm mekânda sadece pencereler mavi, boş bırakılan iç mekân ise beyazdır. Mavi kumaş perde asılı girişten geçen ve mavi kokteyl ikram edilen ziyaretçiler sadece 2-3 dakika boş mekânda kalırlar. Renk aracılığıyla mekânla özdeşleşme ve özgürleşme yaşadığını belirten Klein’ın saf rengi vurgulayan yoğun pigmentli, tinsellik ve özgürlük duygusu veren, düşünsel yönden güçlü çalışmaları ZERO sanatçıları üzerinde etkili olur.
1956’da Fransız sanatçı Yves Klein yoğun bir mavi tonunu monokrom kullanarak geniş alana yayılan çerçevesiz resimler yapar. Patentini aldığı ‘Uluslararası Klein Mavisi’ denilen bu parlak tonu çeşitli nesneler üzerine de uygular. Ateşten heykeller yapar, kadın bedenlerini fırça olarak kullanır, yeni bitirdiği tablosunu yağmurda dolaştırır. Sanat ve yaşam arasında bağ kurmaya çalışan sanatçının 1958’de Paris’teki ‘Boşluk’ adlı sergisinde tüm mekânda sadece pencereler mavi, boş bırakılan iç mekân ise beyazdır. Mavi kumaş perde asılı girişten geçen ve mavi kokteyl ikram edilen ziyaretçiler sadece 2-3 dakika boş mekânda kalırlar. Renk aracılığıyla mekânla özdeşleşme ve özgürleşme yaşadığını belirten Klein’ın saf rengi vurgulayan yoğun pigmentli, tinsellik ve özgürlük duygusu veren, düşünsel yönden güçlü çalışmaları ZERO sanatçıları üzerinde etkili olur.
Kaydol:
Kayıtlar
(
Atom
)