Dünya tarihine Türk'ün adını onurlu bir şekilde yazdıran; zor koşullarda mücadele edip bağımsız Türkiye Cumhuriyeti'ni kuran; örnek alınan ve tüm dünyanın takdir ettiği Mustafa Kemal Atatürk'ü saygıyla, sevgiyle, teşekkürle ve gururla anıyorum. Onun vizyonu ve ileri görüşlülüğü doğrultusunda gösterdiği yolda giden bir Türkiye'nin her zaman güçlü olacağına inanıyorum.
10 Kasım 2014 Pazartesi
10 Kasım
Dünya tarihine Türk'ün adını onurlu bir şekilde yazdıran; zor koşullarda mücadele edip bağımsız Türkiye Cumhuriyeti'ni kuran; örnek alınan ve tüm dünyanın takdir ettiği Mustafa Kemal Atatürk'ü saygıyla, sevgiyle, teşekkürle ve gururla anıyorum. Onun vizyonu ve ileri görüşlülüğü doğrultusunda gösterdiği yolda giden bir Türkiye'nin her zaman güçlü olacağına inanıyorum.
1 Kasım 2014 Cumartesi
Burhan Uygur'un 'Kapı' adlı Resmi
Burhan Uygur'un
Edpa Sanat Galerısı'ndeki 30 Mart - 24 Nisan 1989 tarihinde açık kalan 'Zamanın Sarkacındaki Adam' adlı sergisinde 15 resimle birlikte "Kapı" adlı eseri de yer almıştır. Erol Aksoy'un sahibi olduğu bu sanat eseri daha sonra Tasarruf Mevduatı Sigorta Fonu'ndan (TMSF) Bülent Eczacıbaşı tarafından satın alınarak müzenin daimi koleksiyonuna (Geçmiş ve Gelecek) katılmıştır ve ziyarete açıktır. Burhan Uygur antikalara meraklı bir sanatçıydı. Evinde de çok sayıda antika eşya ve nesne bulunurdu. Bit pazarından aldığı iki kanatlı, 260 x 180 cm
ölçülerindeki 76 yıllık ahşap bir konak kapısının çıkıntılı ve oymalı yüzeyleri dışında her yerini akrilik boya
kullanarak farklı konularla resmetmiştir. İşlevselliğini yitirmiş
kapı resimlerle bambaşka bir anlam kazanırken değerini de korumuştur. (Bu konuda farklı görüşler de olanlar da var. Antika ahşap kapının kendi halinde kalmasının daha doğru olduğunu düşünenler...)
20 Ekim 2014 Pazartesi
İstanbul ArtInternational 2
İstanbul’da aynı hafta içinde
önce Sakıp Sabancı Müzesi’nde Joan Miró’nun Şubat ayına kadar sürecek
olan ‘Kadınlar Kuşlar ve Yıldızlar’ sergisi açıldı. Hafta sonu ise Haliç Kongre
Merkezi’nde 26 - 28 Eylül tarihlerinde uluslararası çağdaş sanat fuarı
ArtInternational’ın ikincisi düzenlendi. 24 ülkeden 80 galeri, 400’den fazla
sanatçı, 20 binin üzerinde ziyaretçi ile hafta sonu İstanbul’da sanat alanında
hareketlilik yaşandı. İki ana salon ve birbirine bağlı ara salonlarda
gezilebilen fuar 77 milyonluk satışla sona erdi. Modern ve çağdaş sanatçıların
çalışmalarını bir araya getiren fuara ilgi yoğundu. Galeri Lelong’dan İspanyol sanatçı Jaume Plensa’nın
2014 tarihli “Sanna in Umea” adlı bronz heykeli 235 bin euroya alıcı buldu.
Deweer Galeri’den Belçikalı Jan Fabre’nin 1996 tarihli ahşap, şövalye zırhı ve
böceklerden oluşan şaşırtıcı heykeli “Flaman Savaşçı” 160 bin euroya
satıldı. Fuarda Anish Kapoor, Joan Miró, Marina Abramoviç, Andy
Warhol, Banksy ve Damien Hirst gibi dünyaca ünlü sanatçıların eserleri de vardı.
13 Ekim 2014 Pazartesi
Pablo Picasso: Guernica
İnsanların birbirini öldürebildiği bu acımasız dünyada ne kadar mutlu olunabilir ki? Hiçlikte Bir Söz
Resim: Pablo Picasso, Guernica, 1937, tuval üzerine yağlıboya, 3,5 m x 7,8 m,
Museo Reina Sofia, Madrid
1937 yılında Paris Dünya Sergisindeki İspanyol pavyonu için yaptığı 3.5 x
7.8 m ölçülerindeki anıtsal duvar resminde Picasso, kutsal bir meşe
ağacının orada bulunması nedeniyle Basklılar ve Cumhuriyetçi
direnişçiler için önemli olan Guernica adlı bir kasabanın bombalanmasını
resmeder. Guernica İspanyol Milliyetçileri’nin yönlendirmesiyle Alman
uçakları tarafından bombalanır. Kasabadaki erkeklerin çoğu savaşta
olduğundan masum siviller üzerine yönelik bu insanlık dışı saldırıda
ölenlerin çoğu kadınlar ve çocuklardır. Picasso, İspanya İç Savaşı ile
ilgili duygularını dışa vurduğu ve genel olarak o yıllardaki bütün
savaşların getirdiği dehşeti ve yıkımı gösterdiği ‘Guernica’ dışındaki
resimlerindeki nesnelere ve figürlere kendileri dışında bir anlam
yüklemez.
Sanatçı acı ve yıkım üreten olarak gördüğü Milliyetçilerin lideri General Francisco Franco’ya karşı Cumhuriyetçi mücadeleci gençleri destekleyerek maddi yardımlarda bulunur. İspanyol Savaşı’nın, halka ve özgürlüğe karşı olan gericiliğe yönelik bir mücadele olduğunu belirtir: “Çocuk feryatları, kadınların feryatları, kuş feryatları, çiçek feryatları, taşların ve kirişlerin feryadı, tuğlaların feryadı, mobilyaların, yatakların, sandalyelerin, perdelerin, tavaların, kedilerin ve kâğıtların feryatları, birbirlerini tırmalayan kokuların feryatları, dumanın feryatları, tencerede pişenlerin boğazı yakan feryatları ve kemiği kemirirken, dişlerini kıran denizi istila eden kuş yağmurlarının feryatları…” (1). İşte bu feryatlar Guernica’dan dışarı taşar.
Daha detaylı bilgi için Picasso’nun İki Kübist Resmi: ‘Avignon’lu Kızlar’ ve ‘Guernica’ adlı yazımı tıklayın.
Sanatçı acı ve yıkım üreten olarak gördüğü Milliyetçilerin lideri General Francisco Franco’ya karşı Cumhuriyetçi mücadeleci gençleri destekleyerek maddi yardımlarda bulunur. İspanyol Savaşı’nın, halka ve özgürlüğe karşı olan gericiliğe yönelik bir mücadele olduğunu belirtir: “Çocuk feryatları, kadınların feryatları, kuş feryatları, çiçek feryatları, taşların ve kirişlerin feryadı, tuğlaların feryadı, mobilyaların, yatakların, sandalyelerin, perdelerin, tavaların, kedilerin ve kâğıtların feryatları, birbirlerini tırmalayan kokuların feryatları, dumanın feryatları, tencerede pişenlerin boğazı yakan feryatları ve kemiği kemirirken, dişlerini kıran denizi istila eden kuş yağmurlarının feryatları…” (1). İşte bu feryatlar Guernica’dan dışarı taşar.
Daha detaylı bilgi için Picasso’nun İki Kübist Resmi: ‘Avignon’lu Kızlar’ ve ‘Guernica’ adlı yazımı tıklayın.
Picasso ile ilgili diğer yazılarım:
Pablo Picasso’nun Mavi Dönemi
Kübizm ve Sürrealizm
Avignon'lu Kızlar
***Bu
sayfalardaki yazıların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak
gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek
alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir. 2008-2018
8 Ekim 2014 Çarşamba
Sakıp Sabancı Müzesi Bahçesi
Daha önce Miró sergisine nasıl sabırsızlıkla gittiğimden bahsettim. Serginin Sakıp Sabancı Müzesi'nde olmasına da sevindim. Bu müzede daha önce de pek çok sergiyi gezdim. Sergileme düzeni ve seçilen sanatçılar ya da konular hep iyiydi. Ayrıca 'Tanzimattan Cumhuriyete Türk Resim Sergisi'ni de ikinci kez gördüm. O da müzenin değerli bir koleksiyonu. Bir de kalıcı olarak Kitap Sanatları ve Hat koleksiyonu var.
Müze'ye ulaşmadan önce caddeden kapıdan girince huzurlu bir ortama ayak basılıyor. Bilet alıp geçtikten sonra hoş bir görünüme sahip minik bir yapay şelalenin yanındaki merdivenlerden ağaçlar, sütun başlıkları, kabartmalar arasından çıkılıyor. Bu noktada müzenin ana binası görülüyor. Her seferinde bu binanın aşağıdan görüntüsünün fotoğrafını çekmeyi de ihmal etmem. Müze bahçesinde çok fazla ağaç ve çeşitli bitkiler var. Ayrıca aralarda mermer veya taş heykeller ve çeşmelerle karşılaşılıyor. Tabi yüksek bir kaide üzerinde yükselen hareket halindeki at heykelini unutmamalı. Bahçedeki terastan Boğazı seyretmek de ayrı bir keyif. Sergi sonrası insan bu saklı bahçeden ayrılmak istemiyor. İyi ki eskiden özel olan bu mülk ve çevresi kamuya yönelik faydalı bir kuruma dönüştürülmüş.
*****Bu sayfalardaki yazıların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir. 2008-2018
2 Ekim 2014 Perşembe
Ve Miró'ya Kavuştum...
Emirgan’da Sakıp Sabancı Müzesi’ndeki Joan Miró'nun 'Kadınlar, Kuşlar, Yıldızlar' sergisi 23 Eylül'de açıldı ve 1 Şubat 2015'e kadar gezilebilecek. Açıldığının ertesi günü hemen müzeye koştum çünkü en sevdiğim ikinci ressam olan Miró'nun resimlerine hayranlığım 25 yıl öncesine kadar gidiyor :). Önceki yıllarda Pera Müzesi'nde yine bir sergisi olmuştu ama daha çok aside yedirme ve taş baskılar, birkaç heykel, bir vazo, kitap resimleri ve üç tuval resmi vardı. Sabancı Müzesi ilk defa sergilenecek eserlerin ve kişisel eşyalarının olmasıyla farklılık yaratırken 123 eser de sunuyor. Sergiyi mutlulukla gezdim. Gözden kaçırdığım ayrıntılar için Şubat'a kadar birkaç kez daha gitmeyi planlıyorum. Açılışın ertesi günü Çarşamba'ya denk geldiğinden ücretsiz günüydü. Diğer günler giriş ücreti tam 20 TL, öğrenci 10 TL. Çok aşırı bir kalabalık yoktu ama yoğunluk ve ilgi vardı yine de. Müzeden ayrılmadan güzel ve bakımlı bahçede oturup Boğazı seyrettim. 17.00' ye doğru ayrılırken başka şehirden gelen bir otobüs dolusu Miró sevenleri sergiyi gezmek için sabırsızlanıyordu.
23 Eylül 2014 Salı
Kahvaltı Tasarımı
Norveçli yemek tasarımcısı Ida Skivenes’in tabaklarda oluşturduğu yenebilen tasarımları gerçekten harika. Öyle hoş ve zarifler ki insan yemeye kıyamaz. Sağlıklı kahvaltı alternatifleriyle sebze ve meyvelerden oluşan bu tasarımlar hem göze hem mideye hitap ediyor. Özellikle kahvaltı etmek istemeyen çocuklara eğlenceli gelebilecek ve iştahlarını açabilecek tabaklar... Doğadan ve Van Gogh, Klimt, Munch, Rothko, Mondrian gibi sanatçıların resimlerinden de esinlenilmiş :)
20 Eylül 2014 Cumartesi
Kadıköy Yeldeğirmeni'nde Murallar
M.Ö. 675’lerde kurulan Kalkedon’un korunması için yapılan surlar bugünkü
Yeldeğirmeni’ninden geçiyormuş. 15. ve 16. yüzyıllarda bahçeli köşklerin
olduğu bölgede rüzgara açık konumundan dolayı 1780’de I. Abdülhamit
tarafından yaptırılan dört yel değirmeninden hiç iz kalmasa da semt
Yeldeğirmeni adıyla anılmaya devam etmiş. Yahudilerin 1885 yılından
sonra yerleşmesiyle ve 1908 yılında Almanların yaptığı Haydarpaşa Garı
nedeniyle semtte konutlar, okullar, kilise ve sinagog inşa edilir.
İtalyan Apartmanı, Ankara Apartmanı, Ali Bey Apartmanı, Kehribardji
Apartmanı gibi İstanbul’un ilk apartmanlarına sahip semtte, 200’e yakın
tarihi eser niteliğinde eski bina da bulunuyor. Bir zamanlar Almanların
ve Yahudilerin oturduğu Art Nouveau süslemelerin olduğu ahşap, yığma taş
ve tuğla evlerin sayıları azalmış. Betonarme yapıların çoğu ise
1950-1970 yılları arasına tarihleniyor.
12 Eylül 2014 Cuma
Cunda Adası'nda Yazın Son Günleri
Aslında Sonbahar'ın ilk günleri demek daha doğru olurdu başlık için. Ne de olsa Eylül'ün ilk haftası takvime göre sonbaharın başlangıcı ama sıcaklık olarak yazı aratmıyor tabi o ayrı. Arkadaşlarla bir ay öncesinden planlayıp otelleri ayarladığımız Cunda Adası tatili birlikte geçirdiğimiz güzel anlara ve paylaşımlara bir yenisini daha ekledi. Zaten hayat sevilen kişilerle paylaşılan zamanlarla daha da anlam kazanıyor ve renkleniyor. Sabah erken saatlerde Cundavilla'ya geldiğimizde ilk izleminimiz olumluydu. Odaları gördüğümüzde de bu butik otelden memnun kalacağımızı anladık. Her ayrıntıda bir zerafet ve kalite vardı. Bahçede doğal ve lezzetli kahvaltıdan sonra deniz kıyısına indik. Aslında benim denize girme saatim geçmişti ama işte tutamadım kendimi; durgun ve temiz denize atladım. Yarım saatten fazla yüzdüm. Çıktıktan sonra güneşte kalmadım. Akşam 17.30 sonrası tekrar bir yarım saat yüzdüm. Tabi ki acısı çıkacaktı gece. Önceki tüm deniz tatillerimde olduğu gibi. Güneşlenmesem de, koruyucu kremler sürsem de hassas cildim denizde kaldığım süre boyunca yanıyordu. O yüzden sabah 7 - 8 arası ve akşam 18.00' den sonra girmem gerekiyordu...
22 Ağustos 2014 Cuma
Geceye Övgüler
“Şimdi biliyorum artık sonbaharın ne zaman olacağını / ışığın ne zaman ürkütemeyeceğini geceyi ve aşkı - mamurluğun ne zaman sonrasız ve tek, bitip tükenmez bir rüyaya dönüşeceğini. Cenneti çağrıştıran bir yorgunluk hissediyorum içimde... Sıradan insanların algılayamayacakları ve eteklerinden yeryüzünün akışının kaynadığı tepenin karanlık kucağından çıkan o billur dalga; her kim ki bir kez tadına varırsa, yukarılarda, dünyayı sınırlayan sıradağların zirvelerinde durup ötekilerdeki yeni ülkeye, gecenin yurduna bakarsa- gerçekten de o kişi bir daha dünya halinin koşuşturmalarına, ışığın sonsuz bir tedirginlikle barındığı o ülkeye bir daha geri dönmez.”
Novalis - Geceye Övgüler
15 Ağustos 2014 Cuma
İstanbul Boğazı'ndan Görünümler
İstanbul, Boğaz'da tekneyle seyahat edildiğinde insanın gözüne bir başka görünür. Denizin her iki kıyısında sıralanan birbirinden güzel yalılar, saraylar, köşkler, hisarlar, camiler, diğer tarihi yapılar ve ağaçlar görsel zenginliğe katkıda bulunurlar. Keyifli bir deniz gezisiyle İstanbul'un ruhunun güzel tarafını da keşfedersiniz. Bütün görkemli geçmişiyle ayakta durur ve gururla "Ben daha bitmedim" der. Beşiktaş, Maslak bölgesindeki yoğun yapılaşmayı saymıyorum elbette. Onlar silueti bozan
ve hoş olmaktan uzak görünümler. Ama değişim ve yapılaşma da kaçınılmaz
görünüyor. Nüfusu hızla artmaya devam eden ve sürekli konutlarla
büyüyen bir kent ne de olsa. Yine de çevre düzenlemelerinde kentin doğal
dokusunu göz önünde bulundurup ona göre inşaatlar yapılsa ve estetik
yoksunu binalar her yerden görülebilecek tepelere kurulmasa daha doğru olur. İstanbul'da
yaşayan veya ziyarete gelenlere önerim mutlaka bir Boğaz turuna
katılmaları. Özel turlarla ya da şehir hatlarının düzenlediği bir
saatlik turlarla hâlâ güzelliğini korumaya çalışan ve üç imparatorluğa başkentlik yapmış tarihi kenti gezmek mümkün. Özellikle Saffet Emre Tonguç'un yalıları anlattığı Boğaz turları popüler...
İstanbul Boğazı, Anadolu Yakası
5 Ağustos 2014 Salı
Arkeoloji Üzerine
C. W. Ceram'ın "Tanrıların Vatanı Anadolu"yu okudum. Daha önce "Tanrılar, Mezarlar ve Bilginler"i okumuştum. Bu iki kitap arkeolojinin romanı. Arkeoloji en büyük tutkum. Bunu fark ettiğimde 14 yaşımdaydım. 1988'de Arkeoloji ve Sanat Tarihi bölümünü kazandığımda çok sevinmiştim. Arkeolog olabilecektim. Ama birkaç günde ben ve 40 öğrenci hayal kırıklığı yaşadık. Çünkü arkeoloji değil sanat tarihi eğitimi veriliyordu. Mezunlar arkeolog değil sanat tarihçi oluyordu. 4 yıl sanat tarihi eğitimi aldım ama arkeoloji sevgim hiç bitmedi.
1993 Haziran ayında Efes'te kazıya katılma girişimim oldu ama müze müdürünün koşulları uygun gelmedi. Oturmuş bir kazı değildi ve ekip yoktu. Oysa ben 25 yıldır orada kazı yapan ekiple çalışmak, staj yapmak istemiştim. Efes ve diğer yerlerde kazıları yürütenler hep yabancılar: Almanlar, Avusturyalılar, Amerikalılar... Neden buralarda Türk profesörleri ve öğrencileri kazı yapmıyor veya buna imkan sağlanmıyor? Öncelikle bunu karşılayacak paranın sağlanması gerekiyor ki devlet-üniversite fazla ödenek ayıramıyor. Öyleyse özel sponsorlar gerekir ki kimse parasını bu alanda harcamak istemiyor. 19. yüzyılın ilk yarısından itibaren yabancı arkeologlar kazı yapmış ve pek çoğu buluntuları ülkesine götürmüş. Bunların çok azı geri gönderilmiş. Hele Bodrum'daki mozole ve Bergama'daki Zeus Sunağı'nın taşınması inanılmaz bir şey. Hâlâ tarihi eser kaçakçılığı devam ediyor. Kimi göz göre göre, kimi fark ettirmeden.
Madem her yerde kazıları yabancılar yapıyor, niye bu kadar çok Arkeoloji veya Sanat Tarihi bölümü açılıp her yıl yüzlerce öğrenciyi bu bölümlere kaydediyorlar. Madem Türkiye'nin sanatına ve tarihi değerlerine önem verilmiyor öyleyse bu bölümler ya kapatılsm ya da birkaç tane olsun ve en az öğrenciyle kaliteli eğitim yapılsın. Böylece bu alanda bir şeyler yapmak için çırpınanlar da ümitsizce dolaşmazlar ortalıkta.
*****Bu sayfalardaki yazıların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir.
28 Temmuz 2014 Pazartesi
22 Temmuz 2014 Salı
Nesneden Öte
Sıradan
pazar günlerinden biriydi. Haftanın bu son gününde dışarı çıkmaktan hoşlanmazdı.
Gazete, kitap okur, müzik dinler ve uyurdu. Televizyon izlemezdi. O günde
odasında müzik dinlerken kuzeni aradı. Havanın güzel olduğunu söyleyip yürüyüş
yapmayı teklif etti. Dışarı çıkmaya niyetli değildi ama bir yandan kuzeninin
davetini geri çevirmemek diğer yandan da sıkıntılı ruh halinin havanın
etkisiyle biraz da olsa azalacağını düşündüğünden olumlu cevap verdi. Hemen
üzerini değiştirdi. Teyzesinin oturduğu eve doğru yürümek için sokağa çıktı.
Hava gerçekten
iyiydi. Yarı yolu geçmişti ki kuzeniyle karşılaştı. Her buluşmalarında olduğu
gibi hemen koyu bir sohbete daldılar. Her seferinde somut olaylardan sıyrılıp,
soyuta, hayali ve düşünceye dayalı konu ve kavramlara yönelirlerdi. Kendisini
ve olayları sorgulaması ve bunlar üzerinde düşünceler oluşturmaya çalışma
çabası hiç bitmiyordu. Her duruma bir açıklama getirmeye çalışıyor, bir sebep
arıyordu. Kendiliğinden amaçsız oluşabileceklerine karşı da katı değildi. Hep
çelişkiler içinde kalıyordu. Beyazdan griye, griden siyaha gidiyor, tekrar
beyaza dönebiliyordu. Aslında
yaşamda her şeyin bir sebebinin olması gerekmediğini biliyordu. Fazla determinist
yaklaşım içinde olmayı da doğru bulmuyordu. Her şey modernlik çerçevesinde
nesnel ve rasyonel olup bu mantıkla açıklanmayabilirdi. Netliğin olmadığı,
belirsizliğin hâkim olduğu bir karmaşanın yaşandığı geçiş dönemi içinde. 20. yüzyıldaki
gelişmeler bunu göstermişti...
14 Temmuz 2014 Pazartesi
Mondrian Çılgınlığı
Piet Mondrian 1917 yılında Teo Van Doesburg ile birlikte kurdukları De Stijl akımının ve 20. yüzyıl başlarının
öncü sanatçılarından. Hollanda çıkışlı, düzen ve uyumun, sanatsal sezgi,
evrensellik ve yalınlığın önemsendiği De Stijl, ideal geometrik formlarla ve
ana renklerle doğayı dış görünüşünden soyutlamanın arayışındadır. Mondrian’ın
geliştirdiği Neoplastisizm’de karşıtlıklar
nesneli, düşünseli, erkeği simgeleyen dikeylerle ve özneli, maddeyi, dişiyi
simgeleyen yataylarla görselleşir. Saf gerçeği ve ifadeyi savunan Mondrian dik
açı ile birbirini kesen dikey ve yatay çizgiler arasında kalan siyah, beyaz,
gri, sarı, mavi ve kırmızı gibi renklerle fiziksel ve ruhsal dünyayı
birleştirerek evrensel öze ulaşmayı hedefler. Mondrian’a göre renk, simetrik
olmayan denge ve oran gibi resim sanatı unsurları mimari, mobilya ve dekorasyon
için de geçerlidir.
De Stijl tarzı ve özellikle Mondrian’ın
resimleri günümüzde de tasarımcılar için esin kaynağı olmayı sürdürüyor. Moda,
dekorasyon, mobilya, grafik, günlük kullanıma yönelik endüstri ürünlerinde ve
hatta gıda sektörlerinde örneklerini görmek mümkün. Kişiye özel tasarımın
önemli isimlerinden Fransız moda tasarımcısı Yves
Saint Laurent, Mondrian’ın beyaz, kırmızı, mavi, siyah ve sarı renk
bloklarından oluşan kompozisyonunu 1965 yılında kolsuz elbise üzerine uyarlayarak
sanatçıya hayranlığını da gösterir. Moda tarihinde önemli bir yere sahip olan ve
en çok kopyalanan elbisede kesişen kalın siyah çizgilerle karşıtlık oluşturan
renkler birbirinden ayrılır. Önden dikdörtgen görünümündeki elbise geometrik
tasarımıyla da De Stijl tarzını yansıtır. Sanat
eseri gibi sergilenen ve bir resmin elbise üzerinde baskısının ötesinde olan bu
ikonik tasarım modern sanatla moda etkileşimini çarpıcı biçimde ortaya
koyar.
20 Haziran 2014 Cuma
Balat, Fener, Kariye, Mihrimah Sultan ve Fatih
8 Haziran sabahı arkadaşlarımla mini İstanbul turlarımızdan birini daha gerçekleştirmek üzere Üsküdar iskelesinde buluştuk. Haliç hattına giden motora binerek yarım saatlik keyifli bir yolculuk sonrası Ayvansaray'a geldik. Hava bir güneşli bir bulutluydu. Yağmur yağacak gibiydi ama yağmadı. Öğle saatlerinde güneş çıktığında epey sıcak oldu o ayrı. Haliç'te seyir halindeyken tarihi yarımadanın siluetini bozan o çirkin köprünün altından da geçtik tabi. Ayvansaray'da parktaki boş salıncaklarda sallanmayı ihmal etmedik :). Park içindeki akıllı bisiklet kiralama sisteminde sorun vardı sanırım. Hiç bisiklet olmadığı gibi kilit sistemleri de parçalanmıştı nedendir bilinmez. Bisiklet kullanmaya teşvik etmesi açısından güzel bir uygulama. Ne var ki halkın da yeterince özenli olması gerekiyor. Ayvansaray'dan doğuya doğru yürüyerek kiliseleriyle ve sinagoglarıyla ünlü Balat'taki Özel Balat Hastanesi'nin önüne geliyoruz. 19. yüzyılın sonlarına ait bu yapı taş yığma ve zamanının eklektik mimari özelliklerini yansıtıyor. Neo Klasik unsurlar da dikkat çekiyor. Fener'de İstanbul Rum Ortodoks Patrikhane'sinin 1601 yılından
itibaren merkezi olan Aya Yorgi Kilisesi bulunuyor. İstanbul Patriği 6.
yüzyıldan bu yana Ekümenik Patrik olarak dünyadaki tüm Ortodoksların
ruhani lideri kabul ediliyor. Kilise'nin onarım çalışmaları 1991'de
tamamlanmış.
10 Haziran 2014 Salı
Sanatçı, Sembol ve Algı
Vincent van Gogh, Bedroom in Arles, 1888, 72 x 90 cm |
2 Haziran 2014 Pazartesi
Üsküdar'dan Görünümler
Geçen hafta doğup büyüdüğüm Üsküdar'da aylakça dolaştık. Sadece amaçsızca kentte yürüyerek gezinmekten keyif alan, vakti bol bir flaneur gibi :). Eskiden en çok zamanımızın geçtiği yer Sultantepe'ydi aslında. Daha önce kimisini onlarca kez ve kimisini ilk kez gördüğüm ya da dikkatimi verdiğim mekanların fotoğrafları aşağıda:
Salacak'ta efsaneleriyle ünlü ve dünyada en çok fotoğrafı çekilen 10 yerden biri olan tarihi yapı Kız Kulesi
27 Mayıs 2014 Salı
Mimar Sinan'ın İzinde
20 Mayıs 2014 Salı
14 Mayıs 2014 Çarşamba
Gün Kömür Karası
Soma'da hayatını kaybeden maden işçilerimiz için çok üzgünüm. Yakınlarının acısını paylaşıyorum. Bir daha bu tür kazalarla karşılaşmamak için en kısa zamanda sorumlular bulunup cezalandırılmalı. Bu ölümler 'kader' deyip geçiştirilemez. Önlem almak, işçilerin güvenliğini sağlamak ve haklarını korumak için uluslararası sözleşmeler imzalanmalı; bir an önce yeni kanunlar çıkartılmalı.
İllüstrasyon Yusuf Tansu Özel
10 Mayıs 2014 Cumartesi
Ve Bahar
Göztepe 60. Yıl Parkı |
İstanbul'un Kadıköy tarafında baharın keyfinin çıkarılacağı güzel parklardan biri Göztepe 60. Yıl Parkı. Bağdat Caddesi kenarında yer alan park çiçekleri, bitkileri, ağaçları ve minik göletiyle Kadıköy ilçesinde yaşayanların huzurlu vakit geçirmesini sağlıyor. Kadıköy parkları ve yapılaşma şekli açısından İstanbul'un en yaşanabilir ilçelerinden biri aslında. Binalar bitişik değil. Her binanın kendi otoparkı ve bahçesi var. Ve sokaklar boyunca ağaçlar sıralanıyor. Moda'dan başlayan sahil şeridi ve Bağdat caddesi her zaman hareketli. Kadıköy merkezde kafeleri, kültür merkezleri, operası, mağazaları vb. yerleriyle öyle.
*****Bu sayfalardaki yazıların ve fotoğrafların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir. 2008-2018
*****Bu sayfalardaki yazıların ve fotoğrafların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir. 2008-2018
3 Mayıs 2014 Cumartesi
Atatürk Arboretumu
Atatürk Arboretumu tam bir botanik bahçesi. Yeşilin her tonunu görmek mümkün. İstanbul'un nefes aldıran kuzey bölgesindeki yüzlerce tür ağacın ve bitkinin bulunduğu bir müze. Piknik yapmak, yiyecekle girmek, ateş yakmak yasak ki çok yerinde bir uygulama. Kuş sesleri arasında, ağaçlarla çevrili huzurlu bir ortamda yürümenin verdiği keyif anlatılamaz. Doğa, temiz hava, sakinlik ve yavaşlık ihtiyacı hissedildiğinde gözü ve tini doyuran bir yer. Güzelliklere iyi bakmalı çünkü gün gelip yok olduğunda, o anlar hatıralarda canlanıp ruhu tazeler. Gelecek kuşaklara da bozulmadan aktarılmasını umuyorum ve her İstanbullu'nun betonlaşmaya ve ağaçların kesilmesine karşı tepki göstermesinin zorunluluk olduğuna inanıyorum. Böyle gizli bahçeler gün geçtikçe azalıyor maalesef. Yeniden yapılanmalar sonucu özgün ve doğal yerleşimler yerini çirkin, zevksiz betonlara ve avmlere bırakıyor.
*****Bu sayfalardaki yazının ve fotoğrafların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir. 2008-2018
29 Nisan 2014 Salı
10 Nisan 2014 Perşembe
Kürk Mantolu Madonna
Dunning-Kruger
Sendromu'na göre 'işinde çok iyi olduğuna' yürekten inanan ‘yetersiz’
kişi, kendini ve yaptıklarını övmekten, her işte öne çıkmaktan ve
aslında yapamayacağı işlere talip olmaktan hiçbir rahatsızlık duymaz.
Aksine her şeyin hakkı olduğunu düşünür. ‘Cahillik ve haddini bilmeme’
hâli mesleki açıdan şaşılacak bir itici güç oluşturur. ‘Eksiler’ kariyer
açısından ‘artıya’ dönüşür. Gerçekten bilgili ve yetenekli insanlar
çalışma hayatında ‘fazla alçakgönüllü' davranır ve öne çıkmaz.
Yeteneklerinin görülmesini umarlar. Beklerken daha da geriye çekilirler.
Bu yüzden de muhtemelen ‘hırs eksikliği’ ile suçlanırlar. İş hayatı ile
ilgili bu tespit hayatın diğer alanları için de geçerlidir. Mutlaka
herkesin çevresinde 'yetersiz ama müthiş güvenli' ve 'yetenekli ama
iddiasız' insanlar vardır. Bertrand Russel “dünyanın sorununu, akıllılar
hep kuşku içindeyken aptalların küstahça kendinden emin olmaları”
olarak nitelendirir.
Bu açıklamalar doğrultusunda Sabahattin Ali’nin 1940-41 yıllarında 48 bölümlük tefrika olarak yayınlanan ve 1943 yılında roman olarak basılan ‘Kürk Mantolu Madonna’sında Raif Efendi karakteri alçakgönüllülere bulunmaz bir örnektir. Romanın ilk bölümünde Ankara’da yaşayan ve birkaç aydır işsiz olan Rasim’in tesadüfen karşılaştığı arkadaşı Hamdi’nin aracılığıyla işe yerleşip, Raif Efendi ile aynı odada çalışması ve onunla yakınlık kurma çabaları anlatılır. Raif Efendi’nin sessiz yapısı, işyerinde diğer çalışanların ona karşı pervasız bazen de saygısız tutumları karşısındaki sakinliği; bir makine gibi ona verilen metinleri çevirip daktiloya vermesi; bir takım kitaplar okuyup akşam da alışverişini yapıp evine dönmesi genç oda arkadaşının dikkatini çeker. Böylesine uysal ve bir bitki gibi yaşayan insanın düşüncelerini merak eder.
Bu açıklamalar doğrultusunda Sabahattin Ali’nin 1940-41 yıllarında 48 bölümlük tefrika olarak yayınlanan ve 1943 yılında roman olarak basılan ‘Kürk Mantolu Madonna’sında Raif Efendi karakteri alçakgönüllülere bulunmaz bir örnektir. Romanın ilk bölümünde Ankara’da yaşayan ve birkaç aydır işsiz olan Rasim’in tesadüfen karşılaştığı arkadaşı Hamdi’nin aracılığıyla işe yerleşip, Raif Efendi ile aynı odada çalışması ve onunla yakınlık kurma çabaları anlatılır. Raif Efendi’nin sessiz yapısı, işyerinde diğer çalışanların ona karşı pervasız bazen de saygısız tutumları karşısındaki sakinliği; bir makine gibi ona verilen metinleri çevirip daktiloya vermesi; bir takım kitaplar okuyup akşam da alışverişini yapıp evine dönmesi genç oda arkadaşının dikkatini çeker. Böylesine uysal ve bir bitki gibi yaşayan insanın düşüncelerini merak eder.
28 Mart 2014 Cuma
Hırsızların Hilekar Tanrısı Hermes
Yunan Mitolojisi’nde Hermes rüyaların
ve ruhların rehberi, tanrıların habercisi, Zeus’un güvenilir elçisi, lirin
mucididir. Ayrıca yolların, çobanların, hayvanların, sosyal ilişkilerin, ticaretin,
şansın, etkili konuşma becerisinin ve hırsızların da tanrısıdır. Gece ile
gündüz, rüya ile gerçek, bilinçle bilinçdışı, bilinenle bilinmeyen, ölümle
yaşam, tanrılarla insanlar arasında duran eşikleri ve geçişleri; kısacası
varoluşun tümünü kapsadığı için yol ve tarla kenarlarında onu simgeleyen sınır
taşları dikilirdi. Herme heykellerinin üst kısmı büst veya yarım gövdeli, alt
kısmı ise genellikle kare kaidedir. Sınır taşları tapınak, kütüphane, gymnasium
gibi yapıların önlerine; evlerin girişlerine; halka açık alanlara, mezarlara
yakın ve şehir sınırlarına da yerleştirilirdi. İşaret taşı olarak da kullanılan
bu kutsal heykellere adaklar bırakılırdı.
10 Mart 2014 Pazartesi
İş mi Eser mi?
Sanatçıların üretimlerinden son yıllarda 'iş' olarak söz ediliyor. Dergilerde, söyleşilerde, makalelerde hep bu sözcük kullanılıyor. Galericiler, sanat yazarları, sanatçılar, eleştirmenler, sanatseverler 'sanat yapıtı' veya 'sanat eseri' ya da 'çalışma' yerine iş'ten bahsediyor. Doğrusu ben bu sözcüğü benimseyemiyorum bir türlü. Yetersiz buluyorum. Sanat tarihi ile ilgili yazılar yazarken de bu kelimeyi kullanmaktan kaçınıyorum. 20. yüzyıl ile birlikte sanatta avangard tutumlar, kavramsal yaklaşımlar sonucu "sanatçının ve sanatın yüceleşmesinin" karşısında bir tavır içinde oluşu anlayabilirim. "Sanatçı diğer meslekler gibi işini yapar" tamam da yine de 'iş' fazla yüzeysel kalmıyor mu? İş yerine resim, heykel, enstalasyon, fotoğraf, video gibi türsel tanımlar kullanılsa. Kalıcılığı, eser -yapıt- olabilirliği zamana bırakılsa. Başka mesleklerde çalışanlar örneğin bir avukat, bir firma çalışanı, bir memur veya esnaf evet işlerini yapıyorlar. Her mesleğin kendine göre saygınlığı, emeğin ve işin de takdiri var. Peki neden mesleğinin en doruğundaki, en başarılı kişilerin kazancı ile aktörün, aktristin, müzisyenin kazançları arasında uçurumlar var?
3 Mart 2014 Pazartesi
Sanat Tarihi
Sanat Tarihi'ne ilgi duyanlara önerilecek bir site Khan Academy. Geçtiğimiz haftalarda Gülse Birsel köşesinde bu siteden bahsetti. Sanat Tarihi'ni dönemsel ele alan kısa videolar bulunuyor. Üniversitede bu eğitimi almış, yüksek lisans yapıp, doktora derslerinde de kredilerimi tamamlamış olsam da izliyorum. Dersler dışında sanat tarihi ile ilgili pek çok makale ve kitap okudum, araştırma yaptım; seminer, söyleşi, panel vs. takip ettim; belgeseller izledim; sergi, müze ve antik yerler gezdim ama biraz eğlenceli yaklaşmanın da sakıncası yok. Görsel iletişimin ön planda olduğu günümüzde çoğu kişi uzun okumalara tahammül edemiyor. Ben tabi ki kitaptan ve görselle desteklenmiş yazılı sanat tarihi metinlerinden yanayım. Gerçek ve doğru bilgi çok yönlü ve kapsamlı araştırmalar sonucu edinilir. Kitap okumayı sevmeyenler ya da vakit ayıramayanlar -ki kitap tutkunları için bu sadece bir bahanedir- Khan Academy'deki matematik, fen bilimleri, sosyal bilimler, ekonomi ve finans vs. hakkında 4500 videodan seçtiklerini izleyerek genel bilgi edinebilirler. İçerik çok zengin değil elbette. Daha detaylı bilgiler isteyenler mutlaka başka kaynaklara da başvurmalı. 2354 video Türkçe altyazılı ve Türkçe seslendirmeli. Buraya eklediğim videoda Bergama Zeus Sunağı'nın kabartmaları anlatılıyor. Ne yazık ki Bergama'ya gidenler bu harikulade sunağın sadece temeliyle karşılaşıyorlar. Tamamı Berlin'de özel oluşturulmuş müzesinde :(
*****Bu
sayfalardaki yazıların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak
gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek
alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir.
25 Şubat 2014 Salı
Randall Rosenthal’ın Şaşırtıcı Kutuları
Nesnelerin
özüne inmek, hayal olan doğanın ardına bakmak, fenomeni doğal gibi
görünen çarpıtılmış temsilinden arındırmak. Özneli ve nesneli
bütünleştiren sanatın ilgi alanlarından, bakış açılarından biri de bu
değil midir? Asılın yanında ikincil bir öneme sahip olsa da estetik
değerlerin dikkati çekme özelliği ve etkileyiciliği yadsınamaz. Ressam
ve heykeltıraş Randall Rosenthal’in günlük hayatta karşılaşılabilen
nesneleri zihninde yeniden düzenleyerek yansıtmasında estetik kaygıyı da
algılarız. Aslında kendisi ahşabı gizlemeye çalışmadığından, hatta
yakından bakıldığında birçok şeklin ve kalınlıkların abartısından,
ölçülerin birebir olmadığından, ağacın damarlarının görülebileceğinden
söz eder. Yine de ayrıntılar ve renkler ilk bakışta göz aldanmasına
neden olur. İmge temsil ettiği şeyin kendisidir sanki (trompe l'oeil).
24 Ocak 2014 Cuma
Hiç
Nasrettin Hoca’ya sormuşlar: “Kimsin?” “Hiç” demiş Hoca, “Hiç kimseyim.” Dudak büküp önemsemediklerini görünce, sormuş Hoca: “Sen kimsin?” “Mutasarrıf” demiş adam kabara kabara. “Sonra ne olacaksın?” diye sormuş Nasrettin Hoca. “Herhalde vali olurum” diye cevaplamış adam. “Daha sonra?” diye üstelemiş Hoca. “Vezir” demiş adam. “Daha daha sonra ne olacaksın?” “Bir ihtimal sadrazam olabilirim.” “Peki, ondan sonra?” Artık makam kalmadığı için adam boynunu büküp son makamını söylemiş: “Hiç.” “Daha niye kabarıyorsun be adam. Ben şimdiden senin yıllar sonra gelebileceğin makamdayım: “Hiçlik makamında!”
17 Ocak 2014 Cuma
İki Atölye, İki Resim
İngiliz Ressam Francis Bacon'ın (1909 - 1992) ve Amerikalı Ressam Georgia O'Keeffe'in (1887 - 1986) birbirinden farklı atölyeleri ve resimleri. Bana göre bu atölye görünümleri sanatçıların kişilik özellikleri ve ruh halleri konusunda fikir veriyor. İlkinin dağınık ve karmaşık çalışma odasına karşılık diğerinin son derece düzenli ve uyumlu odası dikkat çekiyor. Ve resimlerde de bu ruhun yansıması görülüyor.
10 Ocak 2014 Cuma
19. Yüzyılda Paris
Yüzyılın
ortalarından itibaren öncü sanatçıların yaşadığı ve modern sanatın
temellerinin atıldığı bir yerdir Fransa. Geleneksel sanata ve akademiye
tepkiler arttıkça, klâsik resim kuralları yıkıldıkça Paris, 15. yüzyılda
Floransa, 16. yüzyılda Roma gibi sanatın kalbinin attığı merkez olur.
Bu dönemde Avrupa’da sanatsal etkinliklerin görüldüğü pek çok kent olsa
da Paris’in bambaşka bir büyüsü vardır. Fransa diğer ülkelerin
sanatçıları için Olimpos’tur. Bütün esin perileri orada yaşar sanki. O
nedenle resim ve edebiyat alanında yetenekli kişiler dünyanın sanat
merkezinde önemli hocaların atölyelerinde eğitimlerini, üretimlerini
sürdürerek Montmartre kafelerinde sanat ile ilgili tartışmalar yaparak
bu ortamı solumak isterler. Montmartre sadece ressamların
(Pierre-Auguste Renoir, Edgar Degas, Maurice Utrillo, Vincent van Gogh,
Henri Matisse, André Derain, Picasso vb...) değil oyuncu, şair, yazar,
dansçı, heykeltıraş ve müzisyenlerinde uğrak yeridir. Buradaki
kabareler, barlar, kafeler, atölyeler ve bohem hayat yeni zenginleri de
kendisine çeker. Fransız ressam Henri Toulouse Lautrec, Moulin Rouge ve
diğer kabarelerin ve yıldızlarının afişlerini yapar. 19. yüzyıl eski
dönemlerin tersine çoğunlukla ölümünden sonra değerlendirilen ilerici
sanatçıların çağıdır.
4 Ocak 2014 Cumartesi
27 Aralık 2013 Cuma
15 Aralık 2013 Pazar
Kafka Müzesi
Prag ile anılan Franz Kafka’nın Müzesi loş ve alışılmışın dışında iç mekan düzenlemesiyle yazarın bunaltılarını, umutsuzluğunu ve huzursuzluğunu hissettiren ilginç, merak uyandıran ve kasvetli bir deneyime davet ediyor. Yargı, Dava, Şato, Dönüşüm, Açlık Sanatçısı, Ceza Kolonisi, Amerika gibi kitapların yazarı Kafka’nın (1883-1924) ana dili Almancadır ama Çekçe’yi de çok iyi bilir. Babasının zoruyla hukuk eğitimini tamamlar. Baskıcı tutumundan dolayı iyi ilişkiler içinde olamadığı babasına pek çok hikâyesinde yer verir. Bu hükmedici tavır Kafka’nın kendine yönelik eleştirilerinde aşırıya kaçmasına, çelişkiler ve bunalımlar yaşamasına neden olur. Kitaplarında olanı değil kendi kurallarına uygun dünyayı kurgular Kafka çünkü dünya onun için ürperticidir.
Müzede yazarın kitaplarının ilk baskıları, yazışmaları, hayatına giren insanlarla ilgili belgeler, günlükleri, fotoğrafları, çizimleri, kullandığı nesneler dijital medya olanaklarıyla görsel, işitsel ve müzikle birlikte ziyaretçiye sunuluyor. Müzenin sürekli sergisi Varoluşçu Alan ve Hayali Topografya adlı iki bölümlü. Kafka’nın şehrinin derinliklerini, hayatını nasıl şekillendirdiğini ve üzerinde bıraktığı etkileri onun bakışıyla algılamak söz konusu. Prag melankolik büyüsüyle, başkalaştıran gücüyle, belirsizliğiyle ve boğucu mekansallığıyla Kafka’yı kuşatır ve varoluşuna harika bir arka fon olur.
Bu yazı lebriz sanal dergi'deki Prag ile ilgili yazımdan alıntıdır.
Prag ile ilgili diğer yazılarım:
Masal Kuleleriyle Prag
Prag'daki Müzeler
Prag'dan Görünümler
Praha Vytopna Restaurant
*****Bu sayfalardaki yazıların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir.
Müzede yazarın kitaplarının ilk baskıları, yazışmaları, hayatına giren insanlarla ilgili belgeler, günlükleri, fotoğrafları, çizimleri, kullandığı nesneler dijital medya olanaklarıyla görsel, işitsel ve müzikle birlikte ziyaretçiye sunuluyor. Müzenin sürekli sergisi Varoluşçu Alan ve Hayali Topografya adlı iki bölümlü. Kafka’nın şehrinin derinliklerini, hayatını nasıl şekillendirdiğini ve üzerinde bıraktığı etkileri onun bakışıyla algılamak söz konusu. Prag melankolik büyüsüyle, başkalaştıran gücüyle, belirsizliğiyle ve boğucu mekansallığıyla Kafka’yı kuşatır ve varoluşuna harika bir arka fon olur.
Bu yazı lebriz sanal dergi'deki Prag ile ilgili yazımdan alıntıdır.
Prag ile ilgili diğer yazılarım:
Masal Kuleleriyle Prag
Prag'daki Müzeler
Prag'dan Görünümler
Praha Vytopna Restaurant
*****Bu sayfalardaki yazıların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir.
11 Aralık 2013 Çarşamba
Duvar Gerillası Banksy
Kapitalizm,
savaş ve otorite karşıtı kara mizah içeren duvar resimleriyle ve Banksy
takma adıyla tanınan, kimliği belirsiz İngiliz sanatçı duvar gerillası,
sokak ressamı, politik aktivist ve yönetmendir. Kendini göstermemek
için uğraşması ilginin daha çok üzerine çekilmesine neden olur. Bu konu
şehir efsanesi haline gelir. 1974 yılında Bristol’da doğduğu
kesinleşmemiş bilgiler arasında yerini alır. Gördüğünü iddia edenler,
hatta sosyal medyada işçi tulumu giymiş fotoğrafını yayınlayanlar bile
çıkar. Üstelik bu durum Banksy hayranları tarafından tepkiyle
karşılanır.
Graffiti* sokaklarda boş duvarlara çoğunlukla sprey boyayla süslü yazılar yazılan veya resim yapılan; çoğunlukla yasak olan ve gizli uygulanan bir eylem. 90’larda çizmeye başlayan ve gittikçe postmodern bir kahramana dönüşen yeraltı sokak sanatçısı Banksy bu eylemin gizemini vurgular. Bristol, Brighton, Birmingham, Newcastle, Glasgow, Londra ve seyahat ettiği dünyanın başka kentlerinin duvarlarına ön yargıları protesto eden, düşündüren, dönüp baktıran, ince zekâ ürünü ve eleştirel graffitileri ile iz bırakır. Reklam panolarını elindeki boya fırçasıyla silen dev fareleriyle, Prenses Diana resimli İngiliz poundlarıyla, canlı farelerin ortaya salındığı sergisiyle, muhalif tavırlı çizgi dizi ‘The Simpsons’a eğlence sektörünün ardındaki gerçeği gösteren bir jenerik hazırlamasıyla kendinden söz ettirir.
Graffiti* sokaklarda boş duvarlara çoğunlukla sprey boyayla süslü yazılar yazılan veya resim yapılan; çoğunlukla yasak olan ve gizli uygulanan bir eylem. 90’larda çizmeye başlayan ve gittikçe postmodern bir kahramana dönüşen yeraltı sokak sanatçısı Banksy bu eylemin gizemini vurgular. Bristol, Brighton, Birmingham, Newcastle, Glasgow, Londra ve seyahat ettiği dünyanın başka kentlerinin duvarlarına ön yargıları protesto eden, düşündüren, dönüp baktıran, ince zekâ ürünü ve eleştirel graffitileri ile iz bırakır. Reklam panolarını elindeki boya fırçasıyla silen dev fareleriyle, Prenses Diana resimli İngiliz poundlarıyla, canlı farelerin ortaya salındığı sergisiyle, muhalif tavırlı çizgi dizi ‘The Simpsons’a eğlence sektörünün ardındaki gerçeği gösteren bir jenerik hazırlamasıyla kendinden söz ettirir.
4 Aralık 2013 Çarşamba
Aralık Hüznü
"Yapacak, duyacak, görecek hiçbir şey yoktu, her yerde ve sürekli hiçlikle çevriliydi insan, boyuttan ve zamandan tümüyle yoksun boşlukla. Bir aşağı bir yukarı, bir aşağı bir yukarı yürüyüp dururdu. Ama ne kadar soyut görünürlerse görünsünler, düşünceler bir dayanak noktasına gereksinim duyarlar, yoksa kendi çevrelerinde anlamsızca dönmeye başlarlar; onlar da hiçliğe katlanamaz. İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız. Yalnız."
Stefan Zweig, Satranç
Kaydol:
Kayıtlar
(
Atom
)