3 Ekim 2013 Perşembe
Anish Kapoor'un Boşlukları
20 Eylül 2013 Cuma
13. İstanbul Bienali
Tophane'de Antrepo 3 nolu binada 20 Ekim'e kadar ücretsiz gezilebilen 13. İstanbul Bienali'nde Fulya Erdemci küratörlüğünde, Lale Müldür'ün 'Anne ben barbar mıyım?' kitabından alınan başlık altında kamusal alan, kamusallık ve sanat ilişkisi üzerinde duruluyor. Toplumda baskı altında olanlara odaklanılıp, sanatla protesto ve sanatın gerçek hayatın içinde olduğu gündeme geliyor. Aslında önceden planlandığı gibi bu etkinlik kamusal alanda yapılsaydı daha çok anlam bulacaktı ama Gezi Parkı protestoları sonrası açık alanlar yerine kapalı olanlar tercih edildi. Bienal'in diğer mekanları: Galata Özel Rum İlköğretim Okulu, ARTER, Salt Beyoğlu, 5533. Bu mekanlarda 88 yerli ve yabancı sanatçının video, yerleştirme, desen, fotoğraf, ses, tuval ve teknik olanaklardan da yararlanıp çok çeşitli malzemelerle oluşturdukları çalışmalarını görebilmek mümkün...
14 Eylül 2013 Cumartesi
Rönesans'ta Sanat Koruyucuları
Din
karşısında aklın egemenliğinin görüldüğü Rönesans’ta dini konulu sanat
eserleri yapılmakla birlikte sanatçılar daha özgürdür. Hümanizmin,
bireyselliğin ve doğanın önem kazandığı, Antik Çağ’a ilginin arttığı,
arayışlar ve keşifler içindeki bu dönemde kiliseden başka sanat
koruyucuları arasına zengin tüccarlar da (örn. Alberti’nin saray
tasarladığı Giovanni Rucellai, Palla Strozzi) katılır. Ticaretle
zenginleşen bu aileler sanatçılara büstlerini, gerçekçi portrelerini,
mimarlara evlerini yaptırırlar. Ayrıca dini konulardaki kompozisyonların
içinde sanat patronlarının tasvirleri de yer alır. En bilinenlerden
biri İtalyan Rönesans sanatının gelişimine katkıları olan banker
Medici’lerdir. 15. yüzyılda Avrupa’nın en zengin kentlerinden olan
Floransa şehir devletinin başında bulunan ve Platon Akademisi’ni kuran
Cosimo Medici sanata ve sanatçılara kapısını açan entelektüel bir
yöneticidir. Onun girişimiyle bazı ressamların atölyelerinde din dışı
konulu yeni kitaplar resimlenir. Medici kütüphanesi değerli belgelerle
zenginleşir. Ekonomide, politikada ve sanatta söz sahibi Cosimo’nun
ölümünden sonra ailenin diğer üyeleri de birkaç kuşak mesenliği
sürdürür.
20 Ağustos 2013 Salı
20 Temmuz 2013 Cumartesi
Fikret Mualla'nın Ölümünün 46. yılı
İnsanın
yaşamındaki doğum ve ölüm arasındaki süreci sadece hüzünle ya da sadece
mutlulukla sınırlamak yetersiz bir yaklaşım olur. Hayat, acılarla ve
sevinçlerle; doğrularla ve yanlışlarla; adaletle ve adaletsizlikle bir
bütün. Zaman içinde biri ön plana çıksa da yerini diğerine bırakabilir.
Sanatçılar, şairler, filozoflar, müzisyenler için durum biraz daha
farklı. Fikret Muallâ Saygı (1903, Moda – 20 Temmuz 1967, Reillanne) için kısa
süreli mutluluk uzun süreli cefa gibi görünüyor. Onunla ilgili ilk göze
çarpanlar: bohem* ve trajik bir hayat, kültür ve sanat başkenti
Paris’teki ekonomik sıkıntıları, Picasso ile tanışması, deli ve alkolik
olarak bilinmesi, dostlarının desteğine rağmen toplumdan kopuşuna ve
gönüllü yalnızlığına eşlik eden içkisi ve fırçası… Van Gogh gibi
acılarını resimle tedavi eden, yaşantısındaki zorlukları üretkenliğe
dönüştüren, herhangi bir sanatsal hareket içinde yer almayan, kişisel
özgürlükleri savunan, benzersiz ve içten çalışmaları kendi gerçekliğiyle
var olan bağımsız bir sanatçı...
Kaydol:
Kayıtlar
(
Atom
)