Tayfalar çoğu zaman tutar eğlenmek için
Albatrosları, bu iri deniz kuşlarını,
O acı girdaplarında kayıp giden geminin
Ardındaki tasasız yol arkadaşlarını.
Döşemeler üstüne bırakıldıklarında,
Bu acemi, utangaç mavilik kralları,
Çekilen kürek gibi hep yanı başlarında
Yorgun düşer kocaman ve beyaz kanatları.
Nasıl da sakar ve güçsüz bu kanatlı yolcu!
Eskiden ne güzeldi, gülünç ve çirkin oysa!
Biri taklit ederken topallayarak onu,
Pipoyla gagasını dürter bir başka tayfa!
Şair de benzer elbet bulutlar prensine
Fırtına ile yoldaş, ok atana alaycı;
Yuhalanarak sürgün edilmiş yeryüzüne,
Yürümesini önler onun dev kanatları.
Charles Baudelaire (Çeviren: Ahmet Necdet)
Ahmet Hamdi Tanpınar Cumhuriyet Dönemi’nin şairi, roman ve hikâye yazarı, edebiyat
tarihçisi, eleştirmen olmasının yanı sıra, sanatın pek çok dalına ilgi duyup
yazılar yazmış çok yönlü ve entelektüel bir ismidir. Edebiyat Fakültesini
bitirmiş, Yahya Kemal ve Ahmet Haşim’in öğrencisi olmuş, Avrupa’daki müzeleri
ve galerileri gezmiş yazar kitaplarında özellikle resim, müzik ve mimari
hakkındaki düşüncelerine sıklıkla yer verir. ‘Mahur Beste’, ‘Huzur’, ‘Aydaki
Kadın’ gibi romanlarında detaylı anlatımlarla resimle ilgili konulardan,
sanatçılardan söz eder. Ressam veya resim sanatına düşkün karakterlerle
birlikte günlük hayatı, İstanbul’un manzaralarını, bir kadının elbisesini veya
saçını tarif ederken ünlü sanatçıların tablolarına gönderme yapar. Doğanın veya
kadının muhteşem görünümlerini anlattığı etkileyici ve uzun cümleleriyle okuru
metne çekerken zihinde görsel bir imge oluşturur. Romanı, şiiri, musikiyi, resmi,
felsefeyi, tarihi birbirleriyle bağlantılı biçimde kurgular, böylece biçim ve
içerik de çok katmanlı olur, çağrışımlarla zenginleşir. Okuyucu bu ilişkileri
kavrayabildiği sürece romanın içine girer.
