Belarus-Beyaz Rusya sınırları içinde kalan Vitebsk kasabası yakınlarında doğan ve asıl ismi
Moshe Shagal olan Marc Chagall'ın (1887-1985) resimlerinde mutluluk teması ağır
basar. Yahudi bir anne ve babaya sahip olan ressam geleneklerine bağlı,
sinagoga giden, balıkçı babasına işlerinde yardım eden duygusal bir çocuktur.
Yoksul ve kalabalık bir ailede büyürken Yahudilerin sosyal ve kültürel
yaşamlarını da iyi gözlemler. 1906 yılında sanat eğitimine başlar. 1908-1910
arası St. Petersburg’da dönemin avangard resim ve çizim okulu Zvantseva’ya bir
süre devam eder. Cezanne, Van Gogh ve Gauguin’in resimleriyle karşılaşır. Bu
kentte Yahudilere uygulanan sınırlamalardan dolayı hayatı zorlaşır.
‘Kanepe’deki Genç Kız’, ‘Oturan Kırmızı Çıplak’, ‘Fırçalarla Otoportre’, ‘Rus
Düğünü’, ‘Doğuş’ gibi resimleri bu dönemden
örneklerdir. 1910 yılında kazandığı bir bursla Avrupa’nın sanat merkezi kabul
edilen Paris’e giden sanatçı ilk zamanlar kenti pek sevmez, zamanla alışır ve
dört yıl orada kalır. Paris’te Fovistlerin etkisiyle güçlü bir renk tekniği
kazanır. Picasso onun ‘Matisse’den sonra renk duygusuna ve yüceliğine sahip tek
sanatçı olduğunu’ belirtir. Chagall 1911’de Léger, Delanuay, Gleizes ve
Modigliani gibi ressamlarla arkadaş olur ve Kübizm ile de ilgilenir. Kübist
etkileri ‘Ben ve Köy’, ‘Şair’, ‘Adem ve
Havva’ ve 'Yedi Parmaklı Kendi Portresi'
adlı çalışmalarında fark edilir. 1911 ve 1912 yıllarında Paris’te sergiler
açar. Montmartre’daki atölyesini başka bir ressamla paylaşır ve maddi açıdan
sıkıntılı dönemler geçirir. 1912 başlarında daha ucuz olduğu için La Ruche’de
bir atölyeye taşınır. 
Blog sayfalarımın mümkün olduğunca sade ve göze batmayan olmasını tercih ediyorum. Bu nedenle html'yi arada bir düzenliyorum. Sadelik sadece beyaz ve gri renklerle olmaz tabi ama beyaz üzerinde açık gri, açık mavi, krem, uçuk sarı hoşuma gidiyor. Renk karmaşası değil de birbirine uygun tonlar. Yine de herkesin zevki farklıdır.
Televizyonda Gazze'den görüntüler izledim. Üzülmemek mümkün mü? Bir anne kucağındaki ve çevresindeki çocuklarıyla sokakta koşturuyor ve 'Nereye gideceğimizi şaşırdık. Her evi, her binayı vuruyorlar' diyordu. Öylesine çaresizdi ki. Birleşmiş Milletler binası ve hastaneler bile bombalanıyordu. Şehirden kapkara dumanlar yükseliyordu. Gece atılan bombalarla şehir aydınlanıyor, ışıldıyor ama bu bir yanılsama aslında karanlık ve kötü bir aydınlanma, ölüme götüren. Korkuyla yaşıyorlar haftalardır. İnsan aynı durumda kaldığını düşündüğünde acımasızlığı anlayabilir. Hayatınızdaki en kötü kabusu hatırlayın ondan kat kat korkunç. Dünyanın bu adil olmayan savaşa seyirci kalması, durdurmak için yeterli çaba göstermeyişi inanılır gibi değil. Bu durumdan utanmamız gerekiyor insanlık adına. Sadece bu savaşta değil; kadınlara, çocuklara kısacası sivillere yönelik geçmişteki tüm savaşlar için geçerli. 20. yüzyılın ilk yarısında da savaşlar, belirsizlik, bunalımlar ve acılar vardı. 21. yüzyıl başlarında yine aynısı. 100 yıl geçmiş insanlık inanılmaz ilerleme kaydetmiş. İlerlemiş mi gerçekten!!! Yoksa ilkel mi kalmış?*****Bu
sayfalardaki yazıların tüm hakları yazara aittir. Sadece kaynak
gösterilerek, yazar adı ve orijinal sayfanın aktif linki belirtilerek
alıntı yapılabilir ve paylaşılabilir. Nalan Yılmaz adıyla tüm yazılar 'Creative Commons Attribution Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License' altında tescillidir.
18. yüzyılda Batılılaşma sonucu Osmanlı mimarisine giren ve yaygınlaşan Barok ve Rokoko süslemelerinin uygulamaları çoğunlukla sebillerde, çeşmelerde, dinsel ve askeri yapılarda ağırlık kazanmıştır. Bu düzenlemeleri planda İtalyan Barok, bezemede Fransız Rokoko olarak görmek mümkündür. 18. yüzyıl İstanbul yapılarındaki hareketlenme, kademelenme, kırılmalar, hareketli silmeler, yapısal çoğalmalar, C ve S formları, bu formların bitiminde yaprağa veya bitkiye dönüşümleri, altın yaldız, topuz formları, kartuşlar Barok ve Rokoko süslemelerine özgüdür. Barokta hareket ve ritim duygusu yüzeyi zenginleştirir. Mimaride görülen bu özellikler 19. yüzyıl başlarında yerini Ampir’e ve Neo-klasiğe bırakır ancak Barok ve Rokoko tamamen terk edilmez. Barok ile Ampir çelişkilidir. Barok’un hareketli, karmaşık, bitkisel ve organik kökenli olmasına karşın Ampir geometrik, akılcı, temiz form ve kalıplar içinde, hareketsiz, dengeli ve anıtsaldır. Neo-klasik mimaride de Yunan ve Rönesans yapılarında görülen öğelere yer verilmiştir. Cephe düzenlemesinde üçgen alınlık ve sütun kullanımı Neo-klasik yapılarda belirgindir...
